stinktentserenade

Een dialoog tussen een jongen en een veteraan van het circus. (nee, de jongen hoeft geen jongen te zij, maar zo had ik t bij het schrijven toevallig in min hoofd zitten)     Ze zitten op een hooibaal, aan de rand van de piste. 

Jongen               Deze tent stinkt.

Veteraan            Dat is emotie.

Jongen               Hij is vaalroze.

Veteraan            Dat is doorleefdheid.

Jongen               Die scheur is weer gerepareerd.

Veteraan            Jup.

Jongen               Najah. Hij zit weer vast. Duidelijk  herkenbaar als scheur.        

                          Met wat draad vastgezet.                               

Veteraan            Flosdraad.                                                                                                                          

                          Mijn flosdraad. 

Jongen               Dat heb je zeker zelf vastgezet.

Veteraan            Nee. Ik zou het graag doen.        

                          Zou er mijn hart en ziel in leggen.

  Maar die hoekjes daar kan ik niet meer bij.

Jongen                Heb jij überhaupt nog tanden?

Veteraan            Om deze tent te redden wil ik mijn laatste ook wel opgeven.

Jongen               Heb jij nog iets behalve deze tent?

Veteraan            Nee.                                                                                                                                                                                    

  Ik had een papegaai. 

  Maar die praat niet meer.

Jongen               Er zijn genoeg papegaaien die ooit praten.

Veteraan            Deze is dood.

                          Jij hebt ook niks anders dan deze tent.

Jongen               Ik heb genoeg buiten deze tent.

Veteraan            Je eet hier. Je slaapt hier. Je schijt hier.     

                          Dit is een ras.                                                                                                

Jongen               Een uitstervend ras.

Veteraan           Wij zijn hetzelfde ras.

Jongen               Dan zijn wij een uitstervend ras.

                               Stilte

Jongen               Die lui die straks daar gaan zitten.  

                          En daar. 

                          Daar.     

                          En die wat exclusievere lui die straks daar gaan zitten.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           

                          Die eten en slapen en schijten toch ook?

Veteraan            Ja.

                          Maar wij eten en slapen en schijten hier.  

                          Dat maakt ons een soort.                                                                                                                                                          

Jongen               Moet ik er trots op zijn dat ik bij ons soort hoor?

Veteraan            Wij hebben het recht hier te eten slapen en schijten.                                                                                

  Weinigen hebben die macht.

  Elke avond proberen ze het. 

  Maar als wij klaar zijn weten ze niet hoe snel ze naar hun wereld terug moeten kruipen.                                                                                                                                

Jongen               Moet ik trots op ons soort zijn?

Veteraan            Wij eten slapen en schijten hier. 

                          En wij kruipen nooit weg.                                                                                                                            

                          Wij staan boven iedereen. 

                          Bepaal zelf maar hoe trots je daar op bent.                                                                                                            

Jongen               Ademen we niet allemaal dezelfde lucht? 

                          Worden wij niet allemaal verlicht door dezelfde zon?                                                                                                        

Veteraan            Nergens is de  lucht zo puur als in deze tent.

                          Nergens schijnt de zon zo fel als op onze woonwagens.                                                                                                   

   Zij hebben aanvaard dat ze moeten leven.                                                                                                         

   Stilzwijgend hebben ze geaccepteerd dat ze om te overleven anderen nodig hebben.            

   Voortplanten is een vanzelfsprekendheid.

   Ons soort is niet zo.

   Ons soort doet.                                                                                                                                                             

   Of heeft gedaan. 

                                                                                                                          

Jongen                Toch zijn t zijn geen slechte mensen, weet je dat.                                                                                                                   

                          Wat beperkt in hun doen. Wat gedreven in hun laten. 

                          Maar t zijn geen slechte mensen.                                                                                                

  Wij mogen dan een soort zijn.

  Maar toch doen ze me wel wat, die mensen.                                                                                                                           

Veteraan            Het zijn maar simpele wezens.

Jongen               Simpele wezens hebben ook zo hun aantrekkingskracht. 

                          Ik vraag me wel eens af of ik moet terugkeren naar hun wereld.                                                              

Veteraan            Waarom zou je naar hun wereld willen?

Jongen                Ook iedereen van ons soort heeft zijn oorsprong in die wereld.   

                          Soms vraag ik me wel af of ik ooit echt heb gekozen om bij deze     wereld te willen horen.                                                        

Veteraan            Je zit naast mij in deze tent.  

                          Je hebt al lang gekozen.