NR. 7

Je weet wie ik ben

je kent de smoezeligste steegjes

en de meest nare straten

die zich bevinden in de kronkels van mijn hoofd.

Ik zit vast geketend in gedachten.

Dat een meisje toch meer waar moet maken,

dan de manieren waarop ik een vrouw zou moeten zijn.

Misschien heb ik dingen gezegd

die niet de waarheid bleken te zijn.

Mag ik het anders doen?
Mogen de lichten aan?

Doe de lichten aan!

Kolkende gedachten,

verwoede pogingen

en stroomrichtingen zijn aan het veranderen.

Het is eb

maar vloed komt er aan.

Je kent me toch?

je weet wat er gebeuren gaat

Omhels me

Hou me nu vast

Het is nog eb!

Ik ben er nu

ik ben hier,

Kijk dan!

Nog eventjes, nog eventjes is het eb,

ik ben er nog, nog eventjes.