zondag 16 december 2012

--


Ode aan Afrika

En het aller mooiste, het aller aller mooiste vind ik jouw echtheid.
Jaa. De echtheid die je nog in je hebt, die je uitstraalt van binnenuit.
Hoewel de rest allemaal is veranderd, ben jij gebleven hoe je altijd al was. Je hebt iets machtigs, iets groots en ontastbaars, wat toch zo dichtbij komt en diep van binnen in mij genesteld zit.

En dan nog niet eens gesproken over je warmte die ik zo mis, je prachtige tinten die je sieren. Je huid, zo glanzend donker en je haren zo wild en groots. Die brede stralende luidkeelse schaterlach die je hebt, alsof je nooit zorgen heb gekend. Haast heb je niet, ik kom bij jou tot pas echt tot rust.

Mijn hart gaat sneller van je kloppen, jij dominante, echte, pure, knappe, met miljoenen culturen overspoelde volmaaktheid Jij met die levendige springerige vormen. Jij die soms bedreigd wordt door koele winden blijft je eigen warmte behouden.
Ik mis je zo.
Ik mis je zo, mama Afrika.

- Sam -

Geen opmerkingen:

Een reactie posten