Ode
aan Afrika
En het aller mooiste, het aller aller
mooiste vind ik jouw echtheid.
Jaa. De echtheid die je nog in je
hebt, die je uitstraalt van binnenuit.
Hoewel de rest allemaal is veranderd,
ben jij gebleven hoe je altijd al was. Je hebt iets machtigs, iets groots en
ontastbaars, wat toch zo dichtbij komt en diep van binnen in mij genesteld zit.
En dan nog niet eens gesproken over je
warmte die ik zo mis, je prachtige tinten die je sieren. Je huid, zo glanzend
donker en je haren zo wild en groots. Die brede stralende luidkeelse
schaterlach die je hebt, alsof je nooit zorgen heb gekend. Haast heb je niet,
ik kom bij jou tot pas echt tot rust.
Mijn hart gaat sneller van je kloppen,
jij dominante, echte, pure, knappe, met miljoenen culturen overspoelde
volmaaktheid Jij met die levendige springerige vormen. Jij die soms bedreigd
wordt door koele winden blijft je eigen warmte behouden.
Ik mis je zo.
Ik mis je zo, mama Afrika.
- Sam -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten