twijfel

Twijfel. Ik ben een twijfelaar. Mijn zekerheid is nu een hoopje twijfel in een cocon, nog niet af. Het moet nog aansterken en rusten, vervormen en duidelijker worden. Dan pas kan het uitvliegen.
En dan wordt er van je verwacht dat je antwoorden hebt op… op alles!

Ik moet kiezen tussen de liefde van me leven, waarvan ik weet dat hij 20 jaar eerder zal sterven, of iemand die ik hartstikke leuk vind en waarmee ik op tachtig jarige leeftijd een dodelijk auto ongeluk krijg dat door mij veroorzaakt is.

Ik geloof niet in ´´de liefde van je leven´´. Misschien wil ik er niet in geloven, omdat ik te bang ben om het kwijt te raken. Als iets niet bestaat, kan je het ook niet verliezen. Stel dat het wel bestond, dan had ik er niet voor gekozen. Ik kan geen afscheid nemen. Daarbij denk ik niet dat ik het aan zou kunnen, 20 jaar door leven zonder de liefste lief. Dan heb ik liever dat ik diegene nooit gekend heb. Als je niet weet hoe het voelt om je leven te delen met de liefde van je leven, dan kun je diegene ook niet missen.

Ik zou liever een arm missen dan een been, omdat je afhankelijker bent zonder been. En ik denk dat ik me heel opgesloten zou voelen door die afhankelijkheid.

Ik mis liever mijn oren dan mijn ogen. Ook hierbij speelt afhankelijkheid een rol. In de huidige maatschappij kun je meer dingen zelf als je doof bent en wél kunt zien dan andersom.

Ik zou liever willen dat iedereen op de wereld mij haat behalve degene van wie ik houd, dan andersom. Wat heb je er aan als iedereen van je houd behalve degene van wie jij houd? Dan heb je nooit wederzijdse liefde gekend.

Ik ben liever bang in het donker, dan dat ik bang ben dat mensen alles van mij zouden weten.

Ik heb liever geen toekomst verwachtingen dan geen herinneringen. Zonder herinneringen ben je een stukje van jezelf kwijt. Als je niet helemaal bent wie je bent, zijn jou toekomst verwachtingen dan wel echt jou toekomst verwachtingen? Zonder herinneringen ben je leeg.

Als ik zou mogen kiezen waanneer ik dood ging dan zou ik 100 willen worden heb ik ooit gezegd toen ik een jaar of 10 was. Een mooi rond getal. En oud. Want ik wil alles doen en alles zien.

Nu wil ik dood gaan wanneer mensen van wie ik houd dood gaan. Dat is onmogelijk. Daarom hou ik niet van doodgaan. En al helemaal niet van de leeftijd kiezen wanneer ik dood ga.

Ik heb liever een licht lichamelijk gebrek dan een licht geestelijk gebrek. ‘’Geestelijk gebrek’’ is zoiets breeds. Maar als ik niet zou mogen kiezen welk gebrek ik zou krijgen dan zou ik dus voor een licht lichamelijk gebrek gaan. Dat heb je in de hand. Ik zou het ontzettend moeilijk vinden om anders te denken of andere emoties te hebben zonder dat ik dat zelf in de hand heb. Eigenlijk heb je dat nooit in de hand, maar dat voelt op dit moment wel nog zo. Door een licht geestelijk gebrek zou ik mijn vertrouwen in mijn gedachtes kwijtraken.

Anoek