WHY DON'T WE DO IT IN THE ROAD?!

-Vera

En toen verscheen de vos.
Goede morgen, zei de vos.
Goede morgen, zei de kleine prins beleefd. Hij draaide zich om, maar zag niets.
Hier ben ik, onder de appelboom, zei de stem.
Wie ben je? Vroeg het prinsje. Je bent grappig.
Ik ben een vos, zei de vos.
Kom met me spelen, stelde de kleine prins voor, ik voel me zo verdrietig.
Ik kan niet met je spelen, antwoordde de vos. Ik ben niet tam.
O, pardon, zei de kleine prins. Maar bij nader inzien vroeg hij: Wat is dat:"Tam"?
Jij bent niet van hier, zei de vos. Wat zoek je eigenlijk?
Ik zoek vrienden. Maar wat betekent nu dat tam-maken?
Dat is een begrip dat maar al te zeer vergeten is. Het betekent: verbondenheid scheppen.
Verbondenheid scheppen...?
Ja, inderdaad, zei de vos. Jij bent nu voor mij nog maar een klein jongetje, net als alle andere kleine jongetjes. Ik heb geen behoefte aan jou, evenmin als jij behoefte hebt aan mij. ik ben voor jou als alle andere vossen. Maar als jij mij tam maakt, dan groeit er verbondenheid. Dan zullen we behoefte aan elkaar hebben. Dan word jij voor mij enig op de wereld en ik voor jou... Mijn leven is eentonig. Ik jaag op kippen en mensen jagen op mij. Alle kippen lijken op elkaar en alle mensen lijken op elkaar. En dan verveel je je wel een beetje. Maar als jij mij tam maakt, als er verbondenheid groeit tussen ons, dan wordt mijn leven vol zon. Dan leer ik jouw voetstappen kennen en onderscheiden van alle andere. Voor de voetstappen van anderen kruip ik weg onder de grond, maar jouw voetstappen zullen me uit mijn hol te voorschijn roepen. Ze zullen me als muziek in de oren klinken. En kijk eens! Zie je daar die korenvelden? Nu eet ik geen brood. Ik heb niets aan koren en korenvelden zeggen me niets. Dat is heel verdrietig. Maar jij, je hebt goudblond haar. Als je me nu tam maakt, dan zegt het koren me wel iets. Door het goudblond koren zal ik aan je moeten denken. En ook het geluid van de wind in het koren zal ik mooi vinden.
De vos werd stil en keek het prinsje lang aan.
Alsjeblieft…wil je me tam maken? Zei hij.
Ja, dat wil ik wel, antwoordde de kleine prins, maar veel tijd heb ik niet. Ik moet vrienden ontdekken en allerlei dingen leren kennen. Alleen de dingen die je tam maakt en waarmee je een band schept, leer je kennen, zei de vos. De mensen hebben geen tijd meer om iets te leren kennen. Ze kopen alles kant en klaar in de winkels. Maar doordat er geen winkels zijn die vrienden verkopen, hebben de mensen geen vrienden meer. Als je een vriend wil, maak mij dan tam!
Wat moet ik dan doen? zei het prinsje.
Je moet veel geduld hebben, antwoordde de vos. Kijk, je gaat eerst een eindje van me af in het gras zitten. Ik bekijk je eens tersluiks en jij zegt niets, - woorden geven maar misverstand. Maar je kunt iedere dag een beetje dichterbij komen zitten.
De volgende dag kwam het prinsje terug.
Je had beter op tijd kunnen komen, zei de vos. Als je b.v. om vier uur 's middags komt, begin ik om drie uur al gelukkig te worden. Hoe later het wordt, des te gelukkiger voel ik me. En om vier uur word ik al onrustig. Zo zal ik de waarde van het geluk leren kennen! Maar als je op een willekeurige tijd komt, dan weet ik nooit hoe laat ik mijn hart moet klaarmaken... er moeten toch riten zijn?
Riten, wat is dat? Vroeg de kleine prins.
Dat is ook weer zo'n vergeten begrip, zei de vos.
Een rite maakt, dat de ene dag verschilt van alle andere dagen, het ene uur van alle andere uren.
Zo maakte de kleine prins de vos tam en het uur van vertrek naderde.
Ach, zei de vos, ik zal huilen.
Maar dat is je eigen schuld, zei de kleine prins. Ik had geen kwade bedoelingen in het hoofd, maar jij wilde dat ik je tam maakte.
Inderdaad, zei de vos.
En nu ga je huilen, zei de kleine prins.
Ja, zei de vos.
Dan heb je er dus niets mee gewonnen?! zei de prins.
Toch wel, de kleur van het korenveld.
Vaarwel, zei de prins.
Vaarwel, zei de vos. Kijk, dit is mijn geheim, het is heel eenvoudig: Alleen met het hart krijg je kijk op iemand. Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar.
Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar, herhaalde de kleine prins, om het goed te onthouden.
De mensen hebben dit vergeten, zei de vos. Maar jij moet het niet vergeten. Jij blijft altijd verantwoordelijk voor wat je tam hebt gemaakt.

Voici mon secret. Il est très simple: on ne voit bien qu'avec le cœur. L'essentiel est invisible pour les yeux.

Een hele mooie boodschap, uit een heel inspirerend boekje: Le Petit Prince - Antoine de Saint-Exupéry

Amber

Wanneer ik inspiratie nodig heb zijn er twee dingen waar ik altijd naar kijk. De schilderijen van Rothko en de Stanford Speech van Steve Jobs. Twee totaal verschillende dingen die mij tot nu toe altijd hebben geholpen bij het vinden van inspiratie en stappen zetten tot het bereiken van belangrijke dingen in mijn leven. Deze twee personen passen voor mij ook goed in het kader "mensen die ik bewonder"

Stay Hungry, Stay Foolish

- Lisa

Angels

-bij deze:
van mij
vera

opdracht verzamelen inspiratiebronnen

Lieve theaterrakkers ; )

Wat een prachtige teksten en ideeen staan er al op het blog! Ik werd er zelf al helemaal door geinspireerd, heel erg fijn, ik hoop dat voor jullie hetzelfde geldt.

Hier wat vragen aan jullie ter verdere inspiratie:
Schrijf alles op, ben niet bang voor cliche's, en laat je verbeelding een vlucht nemen!

1: wat was je lievelingskinderboek? Wat vond je er zo mooi aan? Kan je iets meenemen eruit? (plaatjes, teksten, personages of misschien alleen een zin)

2: Wat zou je nog graag een keer willen spelen? (personage)

3: Is er een kostuum dat je nog graag een keer zou willen dragen? (denk groot, alles kan)

4: Ik wil iets doen met mensen die jullie bewonderen (om allerlei redenen, dus zowel mensen die je kent als mensen die je niet persoonlijk kent maar die voor jou ergens voor staan). Denk daar vast over na, dan gaan we daar later nog iets mee doen.

5: Post hier vanaf nu alles waar JIJ door geinspireerd raakt; (kunst)boeken, films, krantenberichtjes, foto's of beelden, muziek, of andere ideeen. Je hoeft nog niet altijd te weten wat je ermee kan, maar als je dat al wel weet kan je het er nu natuurlijk bij zetten. (waarom vind jij dit mooi? wat wil je ermee? wat zie, ruik, hoor je erbij?)

Hele fijne repetitie dinsdag!! en tot volgende week
Nienke

Terugkijken.

Iedereen is nu aan het denken over wie wij zijn. Wie wij willen zijn.

Waar we zijn. Waar we willen zijn.
Wat we doen. Wat we willen doen.
Wat onze gedachten zijn.                                                                                                                              
Maar wat maakt onze gedachten unieker dan die van anderen? Wat maakt onze angsten angstiger dan die van anderen? Wat maakt het onderscheid tussen de personen die wij willen zijn en de personen die de rest van de wereld wil zijn.                                                                                                                                                              
Misschien is de toekomst niet mooi. Misschien lijden we de rest van ons leven onder de keuzes die we nu maken. Misschien zijn de personen die we nu willen zijn wel helemaal niet afgestemd op de idealen die we straks hebben. Misschien zijn we terecht bang voor de keuzes die we nu maken omdat het straks de compleet verkeerde keuzes kunnen zijn.

Om dit verhaal, dat tot nu toe een tamelijk depressieve ondertoon heeft wat te illustreren, lichtelijk te verlichten en te voorzien van genoeg tekst zodat het lijkt alsof ik hier ook nog daadwerkelijk iets probeer te zeggen een enigszins toepasselijke scene uit een of ander profielwerkstuk dat ook toevallig nog rondslingert op dezelfde computer als waarvan ik dit nu schrijf:

  V: 
 Dus het is niet wat ik dacht dat het is.                                                                                                        
 Het is niet wat wij allen dachten dat het was.                                                                                                        
 Maar we dachten allemaal dat het simpel was.                                                                                                  
 Maar als we toen dachten dat we de antwoorden wisten.                                                                                    
 En we wisten ze niet.

 Maar als we het toen fout hadden en we komen er nu pas achter                                                                              
 Hoe kunnen we dan nu zeker weten dat we het goed hebben.                                                                              
 Het is als verdacht uitziend eten eigenlijk.                                                                                                                      
 Het duurt een tijdje voordat je weet of je maagkrampen krijgt.                                                                        
 Als onverse sla.

  Kourov:
 Het maakt niks meer uit eigenlijk.                                                                                                                          
 Toen nam iedereen beslissingen waarvan ze dachten dat ze goed waren.                                                        
 Dat heb jij ook gedaan.                                                                                                                                                  
 En je bent er even gelukkig maar geweest.
 Maar het maakt niks meer uit.                                                                                                                                    
 Het verleden is vergeten.                                                                                                                                            
 Het is de toekomst. Het gaat komen.                                                                                                                          
 Het komt nu.                                                                                                                                                                  
 Het verleden is vergeten.                                                                                                                                          
 Het gaat alleen nog maar om aan wiens kant je nu staat.                                                                                      
 Op dit moment.                                                                                                                                                            
 Nu!

MO: 
 Wat denk jij eigenlijk?

 Kourov strijkt zijn hand over zijn geweer

 Kourov: 
 Vergeet Waterloo.                                                                                                                                    
 Lach om Thermopylae.                                                                                                                                              
 Gaap om Stalingrad.
 Vecht nu!                                                                                                                                                                            
 Vergeet het verleden dat je eens had                                                                                                                          
 en vecht voor de toekomst die je eens zult hebben!

MO: 
 Je weet dat dat ding niet geladen is?

Tot zover dit dus. Voor het geval er ergens anders nog meer duistere visies op onze mogelijke toekomsten rondhangen: Gerust melden!

Matthijs.

Zoektocht

We gaan/zijn allemaal op zoek naar onszelf. 

Wie ben je? Wie wil je zijn? Wat wil je? Waar wil je heen? 

Ik denk dat dit wel iets is waar we op dit moment allemaal mee bezig zijn. 

Wie weet kunnen we het gebruiken!

Liefs, Nikki

Wear Sunscreen

Wear sunscreen by Mary Schmich

If I could offer you only one tip for the future, sunscreen would be it.

The long-term benefits of sunscreen have been proved by scientists, whereas the rest of my advice has no basis more reliable than my own meandering experience.

I will dispense this advice now.

Enjoy the power and beauty of your youth. Oh, never mind. You will not understand the power and beauty of your youth until they've faded.

But trust me, in 20 years, you'll look back at photos of yourself and recall in a way you can't grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked.

You are not as fat as you imagine.

Don't worry about the future; or worry, but know that worrying is as effective as trying to solve an algebra equation by chewing bubble gum.

The real troubles in your life are apt to be things that never crossed your worried mind, the kind that blindside you at 4pm on some idle Tuesday.

Do one thing every day that scares you.

Sing.

Don't be reckless with other people's hearts. Don't put up with people who are reckless with yours.

Floss.

Don't waste your time on jealousy. Sometimes you're ahead, sometimes you're behind. The race is long and, in the end, it's only with yourself.

Remember compliments you receive. Forget the insults. If you succeed in doing this, tell me how.

Keep your old love letters. Throw away your old bank statements.

Stretch.

Don't feel guilty if you don't know what you want to do with your life. The most interesting people I know didn't know at 22 what they wanted to do with their lives. Some of the most interesting 40-year-olds I know still don't.

Get plenty of calcium.

Be kind to your knees. You'll miss them when they're gone. Maybe you'll marry, maybe you won't. Maybe you'll have children, maybe you won't. Maybe you'll divorce at 40, maybe you'll dance the funky chicken on your 75th wedding anniversary. Whatever you do, don't congratulate yourself too much, or berate yourself either – your choices are half chance. So are everybody else's.

Enjoy your body. Use it every way you can. Don't be afraid of it or of what other people think of it. It's the greatest instrument you'll ever own.

Dance, even if you have nowhere to do it but your living room.

Read the directions, even if you don't follow them.

Do NOT read beauty magazines. They will only make you feel ugly.

Get to know your parents. You never know when they'll be gone for good. Be nice to your siblings. They're your best link to your past and the people most likely to stick with you in the future. Understand that friends come and go, but with a precious few you should hold on. Work hard to bridge the gaps in geography and lifestyle, because the older you get, the more you need the people who knew you when you were young.

Live in New York City once, but leave before it makes you hard; live in Northern California once, but leave before it makes you soft.

Travel.

Accept certain inalienable truths: Prices will rise. Politicians will philander. You, too, will get old. And when you do, you'll fantasize that when you were young, prices were reasonable, politicians were noble and children respected their elders.

Respect your elders.

Don't expect anyone else to support you.

Maybe you have a trust fund. Maybe you have a wealthy spouse; But you never know when either one might run out.

Don't mess too much with your hair or by the time you're 40 it will look 85.

Be careful whose advice you buy, but be patient with those who supply it. Advice is a form of nostalgia. Dispensing it is a way of fishing the past from the disposal, wiping it off, painting over the ugly parts and recycling it for more than it's worth.

But trust me on the sunscreen.

Liefs,

Vera
(ik heb ook een vertaling, zelf gemaakt, mocht men dat willen?)

Heel erg lang heb ik nagedacht over een goede achtergrond, titel en tekst voor de blog. Ik wilde de blog eerst "Herinneringen aan de Toekomst" noemen, en hoewel ik dat prachtig vind, vond ik dat die zin al een zekere toon zette. Dit wilde ik juist helemaal niet doen, aangezien Nienke zei dat dit de plek was waar we al onze ideeën kwijt konden. Omdat ik deze ideeën door niks wilde laten beïnvloeden heb ik de blog zo genoemd. Hoop dat jullie het er allemaal mee eens zijn.

Let's start blogging! 

- Lisa